این محتوا به تلاش تیم رسانه وب سایت پنل اینستا تهیه شده است.
تا همین اواخر، اگر از بورسیه تحصیلی در اینستاگرام استفاده می‌کردید، ممکن بود این برنامه برای نیاکانش در رسانه‌های اجتماعی فرزندخوانده‌ای نسبتاً خوش‌خیم و همگن باشد. بصری تر، تجاری تر، کمتر سیاسی، وزن کمتر. اینستاگرام مکانی برای مدهای رژیم غذایی و سلفی سلبریتی ها بود، نه سایتی برای مهم تحولاتی مانند فیس بوک یا توییتر که با وسواس تحلیل شده اند. در حالی که وضعیت آن شروع به تغییر کرده و پیچیده تر شده است، اولین کتابی که به پلتفرم اختصاص یافته است، اینستاگرام: فرهنگ های رسانه های اجتماعی بصری (Leaver، Highfield و Abidin) تنها در سال 2020 منتشر شد، چند سال پس از اینکه پلتفرم به یک میلیارد کاربر فعال ماهانه رسید. در همین حال، آن کاربران به‌طور بی‌وقفه رویه‌ها و روابط رسانه‌ای جدید را از طریق قراردادهای زیبایی‌شناختی درون‌زا، ذهنیت‌های نوظهور و رقابت‌های سیاسی پرورش دادند.
مجموعه ویرایش شده جدید ما، اینستاگرام غذا: هویت، نفوذ و مذاکره (انتشارات دانشگاه ایلینویز، 31 مه 2022) خطوط جدیدی از پرسش در مورد شیوه ها و روابط اینستاگرام از طریق رسانه ایجاد می کند. غذا نقاط ورود بصری متنوع و لذت بخشی را برای کاوش در شیوه‌های رسانه‌های اجتماعی در مناطق مختلف جغرافیایی ارائه می‌دهد و در دسته مرکزی «اینستاگرام غذا» ادغام می‌شود. ما اینستاگرام غذا را نه تنها یک موضوع رایج، بلکه یک شبه ژانر در این پلتفرم می‌دانیم که با تمرکز مشترک بر بازنمایی غذا، خوردن، و پدیده‌های مرتبط با غذا که توسط کاربران روزمره و متخصصان صنعت پخش می‌شود، متمایز می‌شود.
این کتاب با انعکاس محتوای ناهمگون اینستاگرام غذا، لنزهای بین‌رشته‌ای را به تصاویر غذایی و فرآیندهای تصویرسازی پلتفرم، با تکیه بر مطالعات رسانه‌ای، مطالعات مواد غذایی، مطالعات جنسیت و جنسیت، جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی، نظریه هنر، نظریه سیاسی و موارد دیگر می‌آورد. زمینه های. این کتاب گفتگوهایی فراتر از دانشگاه را نیز در میان می‌گذارد، از جمله فصل‌هایی از یک روزنامه‌نگار مواد غذایی، هنرمندان فمینیست، و یک تأثیرگذار غذا، KC Hysmith، که عکس روی جلد را پخت، استایل‌کرده و گرفت. این عکس با دقت قرار گرفته، در نور طبیعی قرار گرفته است، از بالا گرفته شده است، و به طور هدفمند رنگارنگ، زیبایی شناسی غذا در اینستاگرام را در حالی که آن را نقد می کند تکرار می کند. یک چاقو عکس کیک «اینستاگرام‌پذیر» را که با رنگ صورتی بر روی تلفنی که از کیک ساخته شده است، برش می‌دهد و به‌طور بصری نمایانگر کار لایه‌ای و ساختارشکنی حجم است. به این ترتیب، کتاب به فرهنگ غذایی دیجیتالی ما کمک می‌کند، زیرا هم غذا در رسانه و هم غذا را به عنوان رسانه در نظر می‌گیرد.
هنگامی که ما فراخوان خود را برای چکیده در سال 2019 تنظیم کردیم، از دیدن سفرهای دور و دراز آن در رسانه های اجتماعی و فهرست سرویس ها بسیار خوشحال شدیم. از ده‌ها ارسالی که دریافت کردیم، مجموعه‌ای از مقاله‌ها را ایجاد کردیم که جامعه بین‌المللی از محققان را گرد هم می‌آورد و گفتگوهایی را بسیار فراتر از تمرکز تحقیقات ایالات متحده در اینستاگرام باز می‌کند. مشارکت‌ها شامل تأثیرگذاران غذا در استرالیا، هنگ کنگ، ژاپن و ایالات متحده است. سرآشپزها و رستوران داران در فرانسه، دانمارک و تایلند در این کتاب حضور دارند، در حالی که فصل های دیگر به بررسی نحوه استفاده کشاورزان کانادایی و استرالیایی از این پلت فرم می پردازند. بازنمایی های آشکارا سیاسی غذا در یک پروژه ملت سازی اسرائیل و در پست های سیاستمداران پوپولیست در برزیل و ایتالیا بررسی می شود. چندین فصل بر هویت‌های غذایی منطقه‌ای در آمریکای شمالی تمرکز دارد، از رستوران‌های بیسکویت در جنوب ایالات متحده تا کشاورزان ارگانیک در شمال غربی اقیانوس آرام. Food Instagram کاملاً جای گرفته است و ریشه در فرهنگ های غذایی در حال تحول محلی و سیاست طعم و مزه با پیامدهای جهانی دارد.
همانطور که این فصل ها نشان می دهد، اینستاگرام به یک سایت مهم برای تولید سیستم غذایی واسطه ما از طریق اقتصاد بصری تبدیل شده است. از روایت‌های فتوژنیک تولیدکنندگان در مورد منشاء غذایی ما، مانند «گوشت شاد» گرفته تا طرح‌های «فریک شیک‌های» با لایه‌های روشن و عجیب.
در یک کافه استرالیایی که برخی از مشتریان آن را فقط برای عکاسی و نه خوردن خریده اند – غذا به همان اندازه که توسط دوربین مصرف می شود، توسط دهان مصرف می شود. همانطور که گابی دیوید و لارنس آلارد در فصل خود در مورد پورن غذایی می گویند، گارسون هنگام پرسیدن توصیه های دسر در یک رستوران پاریسی پاسخ داد: “خب، یکی گرم سرو می شود و بسیار خوشمزه است، اما دیگری بیشتر قابل اینستاگرام است.” غذا همیشه به دلیل بصری بودنش ارزشمند بوده است، و پورن غذایی مدت‌ها قبل از رسانه‌های دیجیتال پیش از این بوده است. با این حال، محتوای مرتبط با غذا به‌عنوان یک کالای دیجیتالی شبکه‌ای، می‌تواند بیشتر و سریع‌تر سفر کند و به مخاطبان متفاوت و اغلب گسترده‌تری نسبت به رسانه‌های غذایی قبلی برسد. کاربران روزمره رسانه‌ها نیز بیش از گذشته به تولیدکنندگان محتوای غذایی خارج از حوزه‌های حرفه‌ای تبدیل می‌شوند و پویایی سیستم‌های غذایی را تغییر می‌دهند. ناگهان هر نقطه در امتداد زنجیره غذایی می تواند به یک شیء شبکه اجتماعی تبدیل شود که در هر نقطه از طریق پلت فرم قابل دسترسی است.
فضاهای مصرف غذا نیز برای لنز دوربین تطبیق داده شده است، زیرا رستوران ها، مغازه ها، بازارهای کشاورزان و آشپزخانه ها برای ایجاد یک تجربه قابل قبول طراحی شده اند. تا سال 2019، تخمین زده می شود 78٪ از رستوران ها در ایالات متحده از این پلتفرم استفاده کردند، و هم ظروف و هم رستوران‌ها برای انطباق با زیبایی‌شناسی اینستاگرام مجدداً طراحی شده‌اند. اشتهای عمومی برای محتوای بصری پیوسته به عنوان بسط این فضاها می تواند منجر به همگرایی در سبک های زیبایی شناسی شود، همانطور که فابیو پاراسکولی و ماتئوس هالاوا در جلد ویرایش شده خود نشان می دهند. بروکلین جهانی (2021)، که بازتولید سبک هیپستر صنعتی شهر نیویورک را در نقاط داغ غذا در سراسر جهان دنبال می کند. هشتگ‌ها و برچسب‌های جغرافیایی فناوری‌های دیگری برای مکان‌سازی در اینستاگرام هستند که هم با مکان‌یابی تصاویر از نظر جغرافیایی و هم با پیوند دادن محتوا در فضا، معنا ایجاد می‌کنند. در دنیای غذا، آنها می توانند هم برای بومی سازی و هم جهانی کردن تصاویر مرتبط با غذا استفاده کنند که برای مثال در استفاده از هشتگ #foodporn می توان آن را مشاهده کرد. دیوید و آلارد خاطرنشان می کنند که اگرچه 80 درصد پست های غذایی اینستاگرام در فرانسه به زبان فرانسوی است، اکثر هشتگ ها به زبان انگلیسی هستند تا عمداً با کاربران جهانی ارتباط برقرار کنند. این شیوه‌های استنادی مکان‌های فیزیکی و دیجیتالی را به هم می‌آمیزند، زیرا تصاویر غذا هویت‌های محلی را نمایه می‌کنند در حالی که به شبکه‌های فراملی متصل می‌شوند.
سوژه های غذایی نیز در این اقتصاد بصری تولید می شود و اینستاگرام غذا نمونه‌های غنی و تحریک‌آمیز نه تنها از تأثیرگذاران و افراد مشهوری که این برنامه برای آنها بیشتر شناسایی شده است، بلکه از رستوران‌داران در کنار آشپزها و عکاسان غذا نیز ارائه می‌دهد. اقتصاد اینفلوئنسر که نوعی سیستم ستاره‌ای شبکه‌ای را نشان می‌دهد که به واسطه تراکم ارتباطات و پیروان آنها در کنار هم قرار می‌گیرد، گوشه‌هایی از فرهنگ غذایی را با جلب توجه و فروش سبک زندگی کالایی می‌کند. میمی اوکابه، مشارکت‌کننده به این موضوع می‌پردازد که چگونه شرکت‌های تولید محصولات رژیمی ژاپنی، تأثیرگذاران و کاربران روزمره را بسیج می‌کنند تا فرهنگ زنانه بیش از حد زنانه را که لاغری را ممتاز می‌کند، بازتولید کنند، در حالی که تارا شوورک و سارا کرامر بررسی می‌کنند که چگونه اینفلوئنسرهای سلامتی در حین تجویز گزینه‌های غذایی سالم، به قراردادهای بصری بسیار جنسیتی و ادعاهای مشکوک تخصص تکیه می‌کنند. . این نفوذ همچنین می‌تواند پیوندهای اجتماعی را برانگیزد، مانند شیوه‌های دیجیتالی مهمان‌نوازی و آشپزی جمعی که در طول همه‌گیری توسط زنان سیاه‌پوست تقویت شده‌اند که با هشتگ‌ها و حساب‌هایی مانند #blackgirlcooking و Vegan Soul Food مرتبط هستند، همانطور که رابین کالدول بررسی کرد. به طور مشابه، الکس کچوم رستوران‌های فمینیست را نشان می‌دهد که به طرز ماهرانه‌ای سابقه طولانی‌تری از رسانه‌های آنالوگ، مانند کتاب‌های آشپزی و خبرنامه‌ها، با محتوای رسانه‌های اجتماعی مانند استوری‌های اینستاگرام را به‌عنوان وسیله‌ای برای حفظ تعهدات سیاسی جوامع خود در میان پیشنهادات غذا، دستور العمل‌ها و فهرست‌بندی رویدادها ترکیب می‌کنند.
این جلد همچنین نشان می‌دهد که چگونه ذهنیت‌های غذایی از دسته‌های آشنای آشپزها و خورندگان فراتر می‌رود، برای مثال با نگاه کردن به کشاورزان که به دقت خوراک‌هایشان را برای به تصویر کشیدن منشأ بت‌آور محصولات و دام‌ها تنظیم می‌کنند، و سیاستمداران پوپولیست با استفاده از پست‌هایی از آنچه سارا گارسیا مشارکت‌کننده می‌خواند با مردم خود ارتباط برقرار می‌کنند. «پوریتانیسم غذایی»، که به عنوان غذاهای ظاهراً معتبر (سنتی یا راحت) شناخته می‌شود که بدون تزئین یا ویرایش به اشتراک گذاشته می‌شوند. بنابراین، پلتفرم‌های دیجیتالی مانند اینستاگرام، غذا و هویت را از طریق دیده شدن، داستان سرایی، و جوامع شبکه‌ای به روش‌هایی که می‌تواند ارتباطات را عمیق‌تر کند یا آنها را تکه‌تکه کند، واسطه می‌کند.
در مقدمه خود چارچوبی برای تحلیل این موضوعات و موضوعات دیگر ارائه می کنیم که کتاب را در تقاطع تعدادی از گفتگوها در مطالعات رسانه ای و مطالعات مواد غذایی قرار می دهد. با پیشنهاد تجزیه و تحلیل «زنجیره تأمین خوراک» در اینستاگرام مواد غذایی، پیشنهاد می‌کنیم که یکی از جذابیت‌های زیبایی‌شناختی این پلتفرم، توانایی آن در ارائه توهم دسترسی بدون اصطکاک به تصاویر زیبا، از جمله غذا است. ما می نویسیم، “این پلت فرم به تقویت فانتزی زنجیره های تامین غذا (و تصویر) کوتاه شده از طریق زیبایی شناسی، صمیمیت، و اصالت آن کمک می کند” (ص. 13). با بررسی اینکه چگونه این پلتفرم از اکوسیستم غذایی بصری از ورودی‌های خام پشتیبانی می‌کند – از جمله همه چیز از غذای جذاب و کار عکاسی گرفته تا جذابیت افراد مشهور و توجه کاربر – تا توزیع، مصرف، و ضایعات در طول زنجیره تامین خوراک، ما به محققان دیگر فشار می‌آوریم. رسانه و غذا برای ادغام تجزیه و تحلیل تصویر در تعامل گسترده تر با سیاست و اقتصاد تغذیه مداوم خوراک.
برای زمینه‌های مطالعات رسانه‌ای و مطالعات مواد غذایی، این رویکرد نقاط دسترسی جدیدی را برای موضوعات آشنا مانند سلبریتی، تأثیرگذاران، پورن غذایی، ویروسی بودن، هویت، کار دیجیتال و آشپزی، و فرهنگ‌های ارتباط و سایر موارد فراهم می‌کند. همچنین از ما دعوت می کند تا اینستاگرام غذا را وارد سایر مکالمات میان رشته ای در حال ظهور کنیم، مانند نقش رسانه های اجتماعی در افزایش ضایعات مواد غذایی از طریق مصرف بیش از حد. اشکال اغلب پنهان کار حمایت از مواد غذایی در اینستاگرام مانند کارگران مزرعه، افراد تحویل دهنده و ناظران محتوا که ممکن است به دلیل نامرئی بودن نسبی آنها، استثمار آنها تشدید شود. ردپای کربن گردشگری غذایی و آرشیو وسیع عکس های استفاده نشده ذخیره شده در ابر؛ و نقش رسانه های اجتماعی در تغییر اقتصاد سیاسی سیستم غذایی و سرمایه داری پلت فرم ما. اینستاگرام به طور قابل توجهی شکل داده است که ما چه چیزی، چگونه و چرا می خوریم. به عنوان ویراستار، ما صمیمانه امیدواریم که اینستاگرام غذا چگونگی شکل‌دهی غذا به اینستاگرام را نشان می‌دهد، زیرا حجم، جنبه‌های بی‌شمار این تحول را نشان می‌دهد.
از کد تبلیغاتی استفاده کنید S22UIP برای دریافت 30 درصد تخفیف در اینستاگرام غذا: هویت، نفوذ و مذاکره از طریق وب سایت انتشارات دانشگاه ایلینوی (تا 31 دسامبر 2022 خوب است)
